درس 88 - مرا ببوس

مرا ببوس ساخته آقای مجید وفادار

مرا ببوس عنوان تصنیف محبوب نیمه اول قرن ۲۰ میلادی در ایران است. اثری با صدای «حسن گلنراقی»، شعر از «حیدر رقابی»، ساخت آهنگ «مجید وفادار» در دستگاه اصفهان، همراه با ویلون «پرویز یاحقی» و پیانوی «مشیر همایون شهردار» از ترانه‌های موسیقی ایرانی است. شعر «مرا ببوس» در مجموعه شعری از «حیدر رقابی» به نام «آسمان اشک» در سال ۱۳۲۹ در «انتشارات امیرکبیر» به چاپ رسید.

متن تصنیف:

مرا ببوس، مرا ببوس 
برای آخرین بار، تو را خدا نگهدار، که می‌روم به سوی سرنوشت 
بهار ما گذشته، گذشته‌ها گذشته، منم به جستجوی سرنوشت 
در میان توفان هم‌پیمان با قایقران‌ها 
گذشته از جان باید بگذشت از توفان‌ها 
به نیمه شب‌ها دارم با یارم پیمان‌ها 
که بر فروزم آتش‌ها در کوهستان‌ها 
شب سیه سفر کنم، ز تیره ره گذر کنم 
نگرتو ای گل من، سرشک غم بدامن، برای من میفکن 
دختر زیبا امشب بر تو مهمانم، در پیش تو می‌مانم، تا لب بگذاری بر لب من 
دختر زیبا از برق نگاه تو، اشک بی گناه تو، روشن سازد یک امشب من 
ستاره مرد سپيده دم، به رسم يک اشاره، نهاده ديده برهم 
ميان پرنيان غنوده بود 
در آخرين نگاهش نگاه بي گناهش، سرود واپسين سروده بود 
بين که من از اين پس دل در راه ديگر دارم 
به راه ديگر شوری ديگر در سر دارم 
به صبح روشن بايد از آن دل بردارم، که عهد خونين با صبحی 
روشن تر دارم... ها 
مراببوس 
اين بوسه وداع 
بوی خون می دهد