Ave Maria شاهکاری از فرانتس شوبرت
کلمه Lent در نت به زبان فرانسوی هست و معنی آرام میدهد. لطفا همانطور که در آوازش میشنوید, آرام بنوازید. دیدم که بعضی از شاگردانم آهنگ ها را تند مینوازند. یک نوازنده خوب, نوازنده ای است که به سرعت داده شده توسط آهنگساز بنوازد نه هرچه تندتر.
این قطعه با نام اصلی "سومین آواز الن" ( به انگلیسی : Ellen's Third Song ) ( به آلمانی : Ellens dritter Gesang ) و D839 , Op52 , No 6 در سال 1825 به عنوان قسمتی از اپوس 52 نوشته شد.
اپوس 52 شوبرت شامل هفت آواز است که متن آن ها از ترجمه ی آلمانی شعر The Lady Of The Lake اتر شاعر بزرگ Walter Scott اقتباس شده است . این قطعه توسط Adam Storck از انگلیسی به آلمانی ترجمه شد . این شعر داستان دختری به نام الن داگلاس (Ellen Douglas) یا همان بانوی دریاچه (Lady of the Lake) است . در داستان ها آمده که روزی مردی به نام رادریک (Roderick Dhu) از پدر الن تقاضا می کند تا او را در قیام بر علیه پادشاه جیمز (King James) یاری کند ولی پدر الن قبول نمی کند و به همین دلیل رادریک او و دخترش را به غار دیوها تبعید میکند . روزی رادریک گروهی از جنگجویانش را به بالای کوه هدایت میکند و در این هنگام آوازی را میشنود و تعلل میکند . این آواز صدای الن است که از دور دست ها با آهنگی سوزناک برای سلامتی پدرش به مریم مقدس دعا می کند و از او کمک می خواهد . که این دعا موضوع قطعه ی شوبرت است .
این تنظیم شوبرت گویا برای نخستین بار در قصر کنتس سوفی ویسنوولف (Countess Sophie Weissenwolff) در شهر کوچکی در اتریش به نام استیرگ (Steyregg) اجرا و به او تقدیم شده است. گویا این اتفاق باعث شده که خود کنتس نیز با نام "بانوی دریاچه" شناخته شود.
شعر این آهنگ به زبان لاتین هست:
Ave Maria,
gratia plena,
Maria, gratia plena,
Maria, gratia plena,
Ave, Ave Dominus
Dominus tecum,
benedicta tu in mulieribus,
et te benedictus
Benedictus fructus fructus mortis
ventris tui, Jesus.
Ave Maria,
Ave Maria, mater Dei
Ora pro nobis peccatoribus,
Ora pro nobis
Ora pro nobis peccatoribus,
nunc et in hora mortis
in hora mortis nostrae,
in hora mortis nostrae,
in hora mortis nostrae.
Ave Maria.
در ۱۸ سالگی حدود ۱۵۰ کار آوازی ساخت و در ۱۹ سالگی، که تجارب بسیاری در ساخت موسیقی آوازی به دست آورده بود، ۱۸۰ اثر شامل کارهای آوازی، اپرا، سمفونی و مس خلق کرد.
دوازدهمین فرزند درمیان ۱۴ فرزند خانوادهٔ شوبرت، فرانتس نخستین درس‌های پیانوی خود را از پدرش گرفت، درحالی‌که از برادر بزرگ‌ترش نواختن ساز آلتو را می‌آموخت. از ۱۸۰۸ تا ۱۸۱۳ او خوانندهٔ گروه کر سلطنتی وین است و همزمان در همان‌جا از آنتونیو سالیری درس موسیقی می‌گیرد. در همین دوره و باوجود مخالفت‌های پدرش، که حتی وی را از ورود به خانه و دیدار مادرِ رو به مرگش بازمی‌دارد، شوبرت شروع به آهنگ‌سازی میکند. در آغاز، نوشتن برای پیانو را می‌آزماید، ولی خیلی زود به نوشتن برای سایر سازها و فرم‌ها نیز مبادرت می‌ورزد؛ ازجمله ۸ چهارنوازی (کوارتت) برای سازهای زهی و به‌ویژه ترانه‌های آلمانی (لید: Lieder). در ۱۸۱۳ (۱۶سالگی) و درحالی‌که بسیار زیر تأثیر آهنگ‌سازان بزرگی چون هایدن، موتسارت و بتهوون است، نخستین سمفونی خود را می‌نویسد، و اندکی بعد، در ۱۷سالگی، نخستین اپرا، نخستین مس، و به‌ویژه نخستین شاهکارِ لیدِ خود، یعنی Gretchen am Spinnrade را می‌آفریند. در سال ۱۸۱۸ شوبرت به‌عنوان معلم سرخانهٔ فرزندان کُنت استرهازی در مجارستان مشغول کار می‌شود. او بجز این دوره، بیشترِ زندگی خود را در وین سپری کرد و به‌دلیل بی‌کاری و بی‌پولی، بیشتر روزهای عمرش را در منزل دوستانش گذراند و زندگی خود را وقف آهنگ‌سازی کرد. در ۱۸۲۳، شوبرت به بیماری سیفلیس دچار شد و این برروی آثار او تأثیر گذاشت و وی هرچه بیشتر به آثار هرچه ژرف‌تر روی آورد. او در ۳۱ سالگی براثر بیماری تب تیفوئید در شب ۱۶ نوامبر ۱۸۲۸ درگذشت و او را همانطور که وصیت کرده بود در جوار آرامگاه بتهوون به خاک سپردند
