درس 67- Ode to Joy

Ode to Joy که بخش چهارم از سمفونی شماره 9 بتهون هست.

سرود شادی که فارسی Ode to Joy هست (به آلمانی: Ode an die Freude) نام قطعه شعری موسیقیایی است از فریدریش شیلر شاعر آلمانی. شهرت آن بیشتر بدین خاطر است که لودویگ فان بیتهوفن در سال ۱۸۲۳ میلادی قطعه پایانی سمفونی مشهور شماره نه خود را از آن الهام گرفت و بدین نام، نام نهاد. در سال ۱۹۷۵ شورای اروپا و در سال ۱۹۸۵ اتحادیه اروپا آن را به عنوان سرود رسمی خود برگزیدند.

شیلر این شعر را در ستایش برادری و اتحاد نوع بشر سرود. آغاز ترانه بدین صورت است:

شادی، ای زیبا اخگرِ خدایان، Freude, schöner Götterfunken
ای دُختِ الوسیون Tochter aus Elysium
مست آتش تو وارد می‌شویم Wir betreten feuertrunken
به حریم قدسیت. Himmlische, dein Heiligthum

سمفونی شماره ۹ در رِ مینور اپوس ۱۲۵ آخرین سمفونی تکمیل‌شدهٔ بتهوون است، اما تِم‌ها و نغمه‌های موسیقایی آن سال‌ها قبل از تصنیف این اثر در ذهن آهنگ‌ساز شکل گرفته بود. این سمفونی گاهی بهترین اثر بتهوون و یکی از بهترین‌های موسیقی کلاسیک شناخته می‌شود.
حتی برخی این سمفونی را عظیم‌ترین و بهترین قطعهٔ موسیقی در دنیای غرب می‌دانند. این سمفونی از اولین سمفونی‌هایی است که در آن از صدای انسان استفاده شده‌است. اشعار استفاده‌شده در موومان آخر این سمفونی (به نام «کُرال») توسط چهار تک‌خوان (سولوییست) و گروه کر خوانده می‌شود.